گزارش: سید حمزه عابر
عصر پنجشنبه ۲۳ قوس(آذرماه) دومین گردهمایی ادبی «عصر شعر پاییزی» به پیشواز چله و طولانی‌ترین شب سال با عنوان «انارستان» همزمان با سی‌‌امین نشست هفتگی انجمن ادبی«خانه مولانا» و انجمن نویسندگان بلخ «چارباغ خیال» در کتابخانه‌ی عمومی فردوسی شهر مزارشریف با حضور سید سکندر حسینی بامداد (شاعر نویسنده و رئیس کتابخانه‌ی عمومی فردوسی)، صالح محمد خلیق (شاعر، نویسنده و رئیس انجمن نویسندگان بلخ)، استاد تقی واحدی(داستان نویس نام آشنای بلخ)،عاطف کابلیان (شاعر و منتقد ادبی) ، علی رضا رحمانی (شاعر نویسنده و منتقد ادبی) ،محمد صایر رضایی(شاعرونویسنده) و شمار زیادی از فرهنگیان، مدیران مراکز آموزشی و فرهنگی ولایت بلخ، شاعران، نویسندگان،هنرمندان واهالی فرهنگ وادبیات این شهر برگزار شد.
این همایش ادبی با اجرای حمزه عابر (شاعر و عضو انجمن ادبی خانه مولانا و انجمن نویسندگان بلخ ) آغاز و با تلاوت استاد محمدنادر شریفی(رئیس شورای قاریان ولایت بلخ و دارالقرآن امام حسن مجتبی) شکل رسمی به خود گرفت.
سپس عاطف کابلیان(شاعر و منتقد ادبی) به دومین سلسه از جلسه‌های «زیبایی شناسی در شعر فارسی» پرداخت و گفت: زیبایی و زیباشناسی از زمان‌های قبل از سقراط به صورت موضوعی فرعی مورد توجه هنرمندان و هنرشناسان و فلاسفه بود تا این که در قرن هجدهم «باوم گارتن» آن را به عنوان شاخه‌ای از علوم ثبت کرد. سپس «فشنر» زیبایی شناسی را بر اساس بررسی تجربی یا استقرایی آثار هنری پایه‌گذاری و روش‌هایی وضع کرد که هنوز در سراسر جهان به کار می روند. به لحاظ آن که شعر نیز یک هنر متعالی ارزیابی می‌شود و هر اثر هنری در بنیان خود زیباست، می‌توان آن را از دیدگاه زیبایی شناسی بررسی کرد. درشعر، ظهور هر عاطفه و احساس در قالب زبانی مخیل شکل می‌گیرد و باموسیقی مناسب و هماهنگ، توان تاثیر و القا پیدا می کند. بنابراین چنان که نتیجه بحث نشان می دهد زییایی زبان، موسیقی و تخیل در بخش روساخت، و زیبایی محتوا در بخش ژرف ساخت، ارکان سازنده زیبایی شعر است.
سپس استاد سید سکندر حسینی بامداد، ضمن خوش خوش آمدگویی به میهمانان این نشست و یادکرد مختصر از اولین نشست «عصر شعر پاییزی-انارستان» در سال گذشته ؛ به پیشینه وتاریخچه‌ی طولانی ترین شب سال و چله اشاره کرده گفت: این شب یکی از میراث فرهنگی و تاریخی فارسی‌زبانان جهان است که سال گذشته به عنوان میراث فرهنگی مردم این خطه در دفتر سازمان جهانی یونسکو ثبت و ضبط گردید. در ادامه به تاریخچه و فلسفه‌ی بزرگداشت از چله اشاره نمود و گفت: این شب در فرهنگ فارسی به معنی زایش و تولد است که طولانی‌ترین شب سال لقب گرفته‌است و پس از آن زایش خورشید نور و در دامنه‌ی روزها به سمت طولانی شدن گرایش می‌یابد و این جشن در میان خراسانیان از یک جشن عمومی به شکل یک جشن خانگی و خانوادگی باقی مانده است.خراسانیان قديم شادی و نشاط را از موهبت‌های الهی و غم و اندوه و تيره دلی را از پديده‌های اهريمنی می‌پنداشتند
آقای بامداد در فرجام سخنانش، دو غزل عاشقانه از دفتر شعری خودش(مویه‌های آمو) را به خوانش گرفت و از بسامد پر رنگ و پر تکرار کلمه انار در شعرهایش یاد کرد و بار دیگر به میهمانان خوش آمد گفت.
در ادامه استاد صالح محمد خلیق(رئیس انجمن نویسنده‌گان بلخ)
پیرامون شب چله و بزرگداشت از آن سخنران راند و گفت: «یلدا» برگرفته از واژه‌ای سریانی به معنای «زایش» و یا «تولد» است که در قرن ۳ میلادی، میترا پرستان این اصطلاح را به ویژه در اشاره به شبی که الهه‌ی میترا در آن متولد شده بود، به کار گرفته و از آن استفاده می‌کردند.
آقای خلیق این شب را یکی از جشن‌ها و آیین‌های کهنی عنوان کرد که قرن‌ها و بلکه هزاران سال است که توسط خراسانیان و فارسی‌زبانان، کماکان پاسداری و برگزار می‌شود. آیین شب یلدا همان شب چله است که هر ساله در آخرین شب پاییز و طولانی‌ترین شب سال، برپا می‌شود. آیینی که در آن خانواده‌های این قلمرو تاریخی و تمدنی در این منطقه گرد هم آمده تا با تجربه کردن لحظاتی شاد و مفرح، طولانی‌ترین شب سال را به صبح برسانند
آقای خلیق نیز سخنان خود را با غزل عاشقانه اش به این مناسبت به فرجام رسانید.
سپس شاعران حاضر در نشست: محمد نبی جبلی،گل‌آقا طاهری، مبین حکیمی، حسین اصیل قهرمان، سید امین اسفندیار، فردین عصمتی،سخی امیری،سید جمیل سجاد، حسن خرمی، حسیب دهزاد، بهمن انوشه، فضل‌الله افتقار، طاها حسینی، عاطف کابلیان، موسی مهربان، نجم‌الدین بهزاد، سید یاسین شریفی،اسحاق نورستانی، حمزه عابر و یونس ناصری سروده‌های مناسبتی و عاشقانه‌ی خودشان را به خوانش گرفتند.
این نشست ادبی پرشکوه، با صرف عصرانه به پایان رسید.
