سیاحت در بهشت (معرفی مناطق دیدنی افغانستان)
مقدمه
سیاحت در بهشت عنوانی است که به منظور معرفی مناطق دیدنی، تفریخی و تاریخی افغانستان در نظر گرفته شده است. هدف از معرفی این مناطق، آَشنایی شهروندان و گردشگران با مناطق زیبای و سرشار از زیبایی‌های افغانستان می‌باشد. شما نیز اگر تمایل دارید، جاهای تاریخی محیط زندگی خود را برای ما معرفی نمایید.
در این شماره به صورت مختصر به معرفی ولسوالی سرسبز نجراب می‌پردازیم.
- ولسوالی نجراب ولایت کاپیسا
نجراب یکی از ولسوالی‌های سرسبز ولایت کاپیسا است. این ولسوالی در 120 کیلومتری شمال شرق کابل و در ارتفاع 1400 متر از سطح دریا واقع شده است. این ولسوالی ۱.۸۴۲کیلومتر مساحت و ۳۴۰۰۰۰ هزار نفر جمعیت دارد. ساکنان آن بیشتر از قوم تاجیک می‌باشند که به زبان فارسی صحبت می‌کنند. اقوام دیگر مانند پشه‌ای و پشتون نیز در این منطقه زیست دارند که با زبان پراچی و پشتو تکلم می‌کنند. آب و هوای نجراب در زمستان و تابستان نسبتاً معتدل بوده و در برخی مناطق به‌شمول درهٔ حضرت فرخ‌شاه تابستان آن گرم و سوزان است.
مناطق دیدنی نجراب
ولسوالی نجراب مناطق سرسبز و دیدنی زیاد دارد. هریک از دره‌های اصلی و فرعی دارای طبیعت بکر و ناب است که با دیدن آن‌ها، لذت خاصی وجود انسان را سرشار می‌سازد. در ادوار پیشین شاهان برای گذراندن تفریح به این ولسوالی می‌آمدند. ظهیرالدین‌محمد بابر یکی از پادشاهان مقتدر افغانستان بود که در کتاب «تزک» چندین بار از این ساحه یادآوری کرده است. امیر حبیب‌الله خان نیز از دیگر شاهانی است که برای شکار و تفریح به ولسوالی سرسبز نجراب می‌آمد. در قدیم دره‌های نجراب پر از حیوانات وحشی و پرندگان زیبایی بودند که امروزه دیگر دیده نمی‌شوند.
نجراب دارای 5 دره اصلی و 2 دره فرعی است. دره‌های اصلی آن عبارت از دره حضرت فرخ‌شاه، درهٔ کلان، درهٔ پُته، درهٔ غوث و خارج‌دره و دو درۀ فرعی آن عبارتند از درهٔ پچغان و گیاوه.
- درهٔ حضرت فرخ‌شاه یکی از مناطق سرسبز و پرنفوس نجراب به‌شمار می‌رود. این دره از شمال با کوتل گیاوه و دُرنامه، از غرب با دره‌کلان هم سرحد می‌باشد. به روایت یکی از نواسه‌های حضرت فرخ‌شاه، این دره پر از حیوانات وحشی مانند پلنگ، شیر و پرندگان زیبا بوده است. دره فرخ‌شاه چشمه‌ها و دریاچه‌ها فراوان دارد. ساکنان این دره از قوم تاجیک‌اند که به زبان پارسی صحبت می‌کنند.
- دره پته یکی دیگر از دره‌های پرنفوس و سرسبز ولسوالی نجراب است که مساحت طولی آن به حدود ۱۲کیلومتر می‌رسد. این دره از جنوب با پچغان، از شرق با ولایت لغمان، از شمال با دره غوث و سلسله کوه‌هایی که این دره را با ولایات پنجشیر، نورستان و لغمان هم‌مرز می‌سازند، همسرحد می‌باشد. باشندگان آن از قوم تاجیک می‌باشند.
- دره غوث یکی دیگر از دره‌های پرجمعیت نجراب است که مساحت طولی آن حدود ۱۱کیلومتر می‌رسد. این دره از شمال با دره هزاره ولایت پنجشیر، از شرق با دره پته، از غرب با دره کلان و از جنوب با خارج‌دره هم‌مرز می‌باشد.
- دره کلان از دره‌های بسیار سرسبز این ولسوالی است که از شمال با کوتاه سیمانی و عبدالله‌خیل ولایت پنجشیر، از شرق با دره پته، از غرب با دره فرخ‌شاه و از جنوب با خارج‌دره همسرحد است. دره کلان یک دریا دارد که از کوتل شمیانه سرچشمه گرفته و در خارج‌دره با آب‌های دره غوث یک‌جا می‌شود.
- خارج‌دره یکی از دره‌های مهم نجراب است که بیش‌ترین واحدهای اداری این ولسوالی را در خود جای داده است.
معارف نجراب
سیاحت در بهشت (معرفی مناطق دیدنی افغانستان)
نخستین مکتب در سال ۱۳۱۵ هـ.خ توسط حافظ عبدالمجید خان نماینده مردم نجراب در شورای ملی به همکاری عبدالاحمد خان پنجشیری رئیس معارف پروان در جوار دره زیارت حضرت فرخ‌شاه ولی احداث شد. در جوزای همان‌سال یک مکتب دیگر در خارج‌دره به‌نام مکتب خارج‌دره نیز ایجاد شد. مکتب مذکور در سال ۱۳۲۴ خورشیدی از چهار صنف به شش صنف ارتقا یافت و در سال ۱۳۴۳ به متوسطه و در سال۱۳۴۸ به لیسه ارتقا پیدا کرد. سپس به‌نام غازی سلطان‌محمد خان نجرابی یکی از سرلشکران جنگ افغان مسمی و با پیروزی جهاد مردم افغانستان علیه قشون سرخ شوروی به نام انجنیر حبیب‌الرحمن نجرابی تغییر نام داده شد که تا اکنون به همین نام یاد می‌گردد.
اکنون در این ولسوالی ۶۶ باب مکتب، ۷ باب مدرسه علوم دینی فعال است. از 66 باب مکتب، ۲۶ باب آن لیسه، ۲۸ باب آن متوسطه و ۱۲ باب آن ابتداییه است. از این میان ۱۳ باب لیسه آن پسرانه و 13 باب لیسه آن دخترانه می‌باشد. به تعداد ۹۲۶ آموزگار مصروف تدریس در این مکاتب‌اند. ۱۳۰۰۰هزار دانش‌آموز دختر و ۲۱.۲۰۰ دانش‌آموز پسر مصروف تحصیل در این مکاتب می‌باشند.
مردم این ولسوالی زراعت‌پیشه بوده و بیش‌ترین در آمد شان از طریق خرید و فروش محصولات داخلی زراعتی و حیوانی به‌دست می‌آید. محصولات زراعتی آن عبارتند از جلغوزه، گندم، جواری، لوبیا، چهارمغز، توت، شرشم، ماش، باقُلی، الوبالو، سیب و انگور و محصولات حیوانی آن شیر، ماست، قیماق، پنیر، قروت، مسکه و دوغ می‌باشد.
عبدالظهور حفیظی
