این قصر را عالمگیر دوم برای دخترش گوهربیگم/ زهره بیگم، بر فراز تپه ای از کوه هندکی احمدشاه درانی نواده احمدخان ابدالی ساخته است.
سال دقیق ساخت آن معلوم نیست ولی برخی از منابع سال ساخت آن را 1210 خورشیدی نوشته اند. این قصر در زمان امیر عبدالرحمان خان( 1268 ش ) به قصر چهل ستون تغییر نام یافت.
برخی از منابع نوشته‌اند که این قصر در زمان 1236 ش (1857 میلادی) ساخته شده است. در این زمان امیر عبدالرحمن حاکم تاشقرغان بود.
این قصر در هفتاد جریب زمین با محتویاتی چون یک حوض بزرگ، درختان سبز، دیوار احاطه، برج‌های دیدبانی، گنبد، یک سالن بزرگ زیرزمینی، حمام، حوض آب بازی و سایر سهولت‌ها برای زندگی اعمار گردیده است.
سبک معماری آن برگرفته از معماران ماهر 200 سال قبل افغانستان می‌باشد. همچنین قصر جهان‌نما شامل دوباغ داخلی و خارجی می‌باشد. باغ خارجی آن حدود 30 هکتار زمین را احتوا می‌کند. این باغ انواعی از درختان میوه آزین شده است.
درختان سرو در دوطرف سرک باغ را طراوت و تازگی خاص بخشیده است.
این باغ شاهد رویدادهای مختلف بوده است و در هر دوره به مورد استفاده های خاص قرار داشته است. زمانی به عنوان مهمانخانه دولتی، زمانی نیز به عنوان خوابگاه شاگردان لیسه، و زمانی نیز به عنوان دفتر ادارات و مؤسسات دولتی مورد بهره‌برداری واقع شده است. در سال 1383 خورشیدی به عنوان موزیم محلی استفاده می‌شد و 70 اثر تاریخی از دوران‌های یونان و باختری، کوشانی‌ها و دوره‌های اسلامی در آن نگه‌داری می‌شد.
در این روزگار قصر جهان نما به عنوان محل برگزاری جشن اعیاد و … مورد استفاده قرار می‌گیرد.
م. ج
